Doktor Gordon direktor muzeja univerziteta Pensilvanija i tadašnji direktor Britanskog muzeja su 1922 godine izabrali arheologa Leonarda Vulija za vođu istraživanja u Mesopotamiji. Pošto je iste godine Hauard Karter u Dolini kraljeva u Egiptu otkrio netaknutu grobnicu malo poznatog faraona Tutankamona i ovo istraživanje je odmah dospelo u žižu svetske javnosti, već očarane novinskim izveštajima o toj grobnici prebogatoj blagom i okružene mistikom dalekog i malo poznatog. I to ne bez razloga.
Vuli je sa dve ujedinjene ekipe, američkom i engleskom, počeo otkopavanja takve veličine i obima koja su danas nezamisliva. U prvih nekoliko sezona iskopavanja, od ukupno dvanaest, bio je fokusiran prvenstveno na javne građevine kao što je veliki hram- zigurat - tek kasnije je usmerio pažnju na nekropolu koja je dobila ime Kraljevska. Otkriveno je oko dve hiljade grobova koji su datovani između 2600-2100 godine pre nove ere, među njima je i šesnest kraljevskih koji su datovani oko 2500 godine pre nove ere. Nažalost, neki od njih bili su u većoj ili manjoj meri opljačkani već u antici; uprkos tome - od onog što je pronađeno u ostalim i današnjim posmatračima zastaje dah. Te izuzetno bogate grobnice Vuli je nazvao kraljevskim ne samo zbog količine nakita i predmeta od plemenitih metala već i zbog natpisa na nekima od njih i cilindričnim pečatima.
Onu koja je izazvala, a i danas izaziva, možda najviše pažnje Vuli je nazvao- Velika jama smrti. Dobila je ime ne samo zbog broja osoba (73) koje su nađene u njoj već i zbog toga što je želeo da napravi razliku između grobnica koje nisu imale grobnu komoru od onih koje su je imale. U Velikoj jami smrti grobna komora nije nikad nađena za razliku od grobnice kraljice Pu-abi, o kojoj ću posebno pisati.
Činjenica koja je izazvala posebno negativnu reakciju javnosti je Vulijeva pretpostavka, kasnije nedvosmisleno naučno potvrđena, da su sve u njoj sahranjene osobe - žrtvovane, da bi bile posmrtna pratnja neke važne ličnosti. Jedna od velikih ironija istorije je da je baš to omogućilo da se otkriju mnoga saznanja o životu Sumerana koja bi nam inače možda ostala nepoznata, kao i da zahvaljujući tome i danas možemo da se divimo njihovom veličanstvenom nakitu.
Vuli je sa dve ujedinjene ekipe, američkom i engleskom, počeo otkopavanja takve veličine i obima koja su danas nezamisliva. U prvih nekoliko sezona iskopavanja, od ukupno dvanaest, bio je fokusiran prvenstveno na javne građevine kao što je veliki hram- zigurat - tek kasnije je usmerio pažnju na nekropolu koja je dobila ime Kraljevska. Otkriveno je oko dve hiljade grobova koji su datovani između 2600-2100 godine pre nove ere, među njima je i šesnest kraljevskih koji su datovani oko 2500 godine pre nove ere. Nažalost, neki od njih bili su u većoj ili manjoj meri opljačkani već u antici; uprkos tome - od onog što je pronađeno u ostalim i današnjim posmatračima zastaje dah. Te izuzetno bogate grobnice Vuli je nazvao kraljevskim ne samo zbog količine nakita i predmeta od plemenitih metala već i zbog natpisa na nekima od njih i cilindričnim pečatima.
Onu koja je izazvala, a i danas izaziva, možda najviše pažnje Vuli je nazvao- Velika jama smrti. Dobila je ime ne samo zbog broja osoba (73) koje su nađene u njoj već i zbog toga što je želeo da napravi razliku između grobnica koje nisu imale grobnu komoru od onih koje su je imale. U Velikoj jami smrti grobna komora nije nikad nađena za razliku od grobnice kraljice Pu-abi, o kojoj ću posebno pisati.
Činjenica koja je izazvala posebno negativnu reakciju javnosti je Vulijeva pretpostavka, kasnije nedvosmisleno naučno potvrđena, da su sve u njoj sahranjene osobe - žrtvovane, da bi bile posmrtna pratnja neke važne ličnosti. Jedna od velikih ironija istorije je da je baš to omogućilo da se otkriju mnoga saznanja o životu Sumerana koja bi nam inače možda ostala nepoznata, kao i da zahvaljujući tome i danas možemo da se divimo njihovom veličanstvenom nakitu.
Нема коментара:
Постави коментар